Customer Reviews

ไม่อยากบอกเลยว่าที่ชอบนิยายแนว “เพื่อนรักเพื่อน” เรื่องนี้เพราะชื่อของนางเอก “ดากานดา” อ่านตั้งแต่ยังไม่ได้สร้างเป็นหนังจนเรื่องนี้โด่งดังกลายเป็นเรื่องเพื่อนสนิท เพราะหนังสร้างได้น่ารัก ใครดูเพื่อนสนิทแล้วไม่เคยอ่านเรื่องกล่องไปรษณีย์สีแดงควรแนะนำว่าต้องอ่านนิยายเรื่องนี้จะ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของ “ดากานดา” และ “ไข่ย้อย” จริงๆ แล้วนักเขียนสามารถสร้างเสน่ห์ให้ตัวละครเอก และถ่ายทอดให้เห็นภาพของวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เติบโตมา กลายเป็นคนรุ่นที่เรียกว่า ติสท์ หรือแนว อะไรเทือกนี้ เสน่ห์อีกอย่างของกล่องไปรษณีย์สีแดง การเขียนจดหมาย การนำเสนอเรื่อราวในรั้วมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และเรื่องราวบนเกาะพงัน เนื้อหาของเรื่องคือการเขียนจดหมายของไข่ย้อย ที่เล่าให้ดากานดาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทฟัง ถึงเรื่องราวในชีวิต การเดินทาง และการได้พบปะผู้คน ไม่ใช่นิยายหวานแหวว แต่อ่านแล้วรู้สึกว่าหวานแบบดิบๆ ที่ผู้ชายคนหนึ่งจะสามารถทำให้กับผู้หญิงคนหนึ่งได้ โดยเฉพาะข้อความบางช่วงบางตอนในหนังสือที่อ่านชอบมากและอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกคือข้อความในโปสการ์ดที่ไข่ย้อยเขียนถึงดากานดาว่า "ดากานดา... การเดินทางมาที่นี่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก แต่บางวัน ไอ้ความรู้สึกเก่า ๆ มันก็ผุดขึ้นมาอีก ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย เวลาห้าปีนานเกินกว่าน้ำเค็มทั้งท้องทะเลจะชำระให้หมดลงได้...ฉันได้บันทึกอะไรผิดอีกแล้ว ไม่ใช่เวลาห้าปีหรอกที่ยากต่อการลบล้างเพราะเพียงร้อยยิ้มจางๆ ของแกแค่นั้นก็ยากต่อการลืมเลือนแล้วล่ะ...ดากานดา" มันเป็นการบอกรักที่แสนประทับใจ....นอกจากชอบเนื้อหาโรแมนติคใสซื่อบริสุทธิ์แล้ว ใครได้อ่านเรื่องกล่องไปรษณีย์สีแดงแล้วทำให้รู้สึกคันไม้คันมืออยากเขียนโปสการ์ดถึงใครบางคนอีกครั้ง

ไม่อยากบอกเลยว่าที่ชอบนิยายแนว “เพื่อนรักเพื่อน” เรื่องนี้เพราะชื่อของนางเอก “ดากานดา” อ่านตั้งแต่ยังไม่ได้สร้างเป็นหนังจนเรื่องนี้โด่งดังกลายเป็นเรื่องเพื่อนสนิท เพราะหนังสร้างได้น่ารัก ใครดูเพื่อนสนิทแล้วไม่เคยอ่านเรื่องกล่องไปรษณีย์สีแดงควรแนะนำว่าต้องอ่านนิยายเรื่องนี้จะ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของ “ดากานดา” และ “ไข่ย้อย” จริงๆ แล้วนักเขียนสามารถสร้างเสน่ห์ให้ตัวละครเอก และถ่ายทอดให้เห็นภาพของวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เติบโตมา กลายเป็นคนรุ่นที่เรียกว่า ติสท์ หรือแนว อะไรเทือกนี้ เสน่ห์อีกอย่างของกล่องไปรษณีย์สีแดง การเขียนจดหมาย การนำเสนอเรื่อราวในรั้วมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และเรื่องราวบนเกาะพงัน เนื้อหาของเรื่องคือการเขียนจดหมายของไข่ย้อย ที่เล่าให้ดากานดาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทฟัง ถึงเรื่องราวในชีวิต การเดินทาง และการได้พบปะผู้คน ไม่ใช่นิยายหวานแหวว แต่อ่านแล้วรู้สึกว่าหวานแบบดิบๆ ที่ผู้ชายคนหนึ่งจะสามารถทำให้กับผู้หญิงคนหนึ่งได้ โดยเฉพาะข้อความบางช่วงบางตอนในหนังสือที่อ่านชอบมากและอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกคือข้อความในโปสการ์ดที่ไข่ย้อยเขียนถึงดากานดาว่า "ดากานดา... การเดินทางมาที่นี่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก แต่บางวัน ไอ้ความรู้สึกเก่า ๆ มันก็ผุดขึ้นมาอีก ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย เวลาห้าปีนานเกินกว่าน้ำเค็มทั้งท้องทะเลจะชำระให้หมดลงได้...ฉันได้บันทึกอะไรผิดอีกแล้ว ไม่ใช่เวลาห้าปีหรอกที่ยากต่อการลบล้างเพราะเพียงร้อยยิ้มจางๆ ของแกแค่นั้นก็ยากต่อการลืมเลือนแล้วล่ะ...ดากานดา" มันเป็นการบอกรักที่แสนประทับใจ....นอกจากชอบเนื้อหาโรแมนติคใสซื่อบริสุทธิ์แล้ว ใครได้อ่านเรื่องกล่องไปรษณีย์สีแดงแล้วทำให้รู้สึกคันไม้คันมืออยากเขียนโปสการ์ดถึงใครบางคนอีกครั้ง

อีกแล้วที่หยิบนิยายของนักเขียนตัวแม่อย่างคุณทมยันตีมาอ่าน...ไม่รู้เป็นอะไร อยากอ่านเรื่อง ถนนสายหัวใจ ซ้ำอีก หลังจากที่อ่านมานานแล้วหลายปี อาจเพราะคิดถึงเรื่องรักในรั้วมหาวิทยาลัย หรือเพราะอากาศเบาๆ ของสายลมหนาว หรือคิดถึงเพื่อนเก่าแก่ที่มีนิสัยห้าวๆ แบบนางเอกของเรื่องที่เคยมีเพื่อนหนุ่มหล่อแบบพระเอกในเรื่องนี่แหล่ะ ชีวิตเธอคล้ายๆ กับชีวิตในบทละครมาก ต่างกันตรงที่เพื่อนคนนี้ไม่ได้จบชีวิตลงแบบไอ้มะเฟือง แต่เธอก็อยู่ไปอย่างไร้หัวใจเพราะรักครั้งนั้นของเธอจบลงตรงที่แม่ของฝ่ายชายไม่ปลื้มบอกว่าไปดูดวงมาแล้วเธอกับแฟนดวงไม่สมพงษ์กัน และแฟนเธอก็เชื่อแม่ของเธอซะงั้น....เรื่องจริงกับนิยายบางครั้งไม่ต่างกันมากนัก โดยเฉพาะนิยายรักเรื่องนี้ ใครอ่านแล้วน้ำตาไม่ไหล แสดงว่าหัวใจคงทำด้วยหินจากต่างดาวแล้วล่ะ...เพราะนิยายเรื่องถนนสายหัวใจ ลึกซึ้ง ตรึงใจ กินใจ และศร้าสุดติ่งไปเลย โดยเฉพาะใครที่เคยแอบชอบเพื่อนตอนเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยล่ะก็ แม้จะเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้สิบผืนก็ยังไม่พอ
แม้เนื้อเรื่องจะเริ่มต้นได้พื้นๆ ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง พล็อตก็แค่เรื่องนางเอกห้าว กับพระเอกหล่อ แต่ทำไมนักเขียนสามารถทำให้นิยายเรื่องนี้ อยู่ในหัวใจและประทับใจผู้อ่านไม่รู้ลืม ถนนสายหัวใจจึงเป็นนิยายชั้นครูที่นักเขียนรุ่นใหม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง แถมตอนจบของเรื่อง ยังสามารถสอนให้ผู้อ่านได้คิดด้วยว่า ในบางครั้งชีวิตคนหากต้องการสิ่งไหนก็ควรจะยอมรับและเปิดใจออกมาก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

อีกแล้วที่หยิบนิยายของนักเขียนตัวแม่อย่างคุณทมยันตีมาอ่าน...ไม่รู้เป็นอะไร อยากอ่านเรื่อง ถนนสายหัวใจ ซ้ำอีก หลังจากที่อ่านมานานแล้วหลายปี อาจเพราะคิดถึงเรื่องรักในรั้วมหาวิทยาลัย หรือเพราะอากาศเบาๆ ของสายลมหนาว หรือคิดถึงเพื่อนเก่าแก่ที่มีนิสัยห้าวๆ แบบนางเอกของเรื่องที่เคยมีเพื่อนหนุ่มหล่อแบบพระเอกในเรื่องนี่แหล่ะ ชีวิตเธอคล้ายๆ กับชีวิตในบทละครมาก ต่างกันตรงที่เพื่อนคนนี้ไม่ได้จบชีวิตลงแบบไอ้มะเฟือง แต่เธอก็อยู่ไปอย่างไร้หัวใจเพราะรักครั้งนั้นของเธอจบลงตรงที่แม่ของฝ่ายชายไม่ปลื้มบอกว่าไปดูดวงมาแล้วเธอกับแฟนดวงไม่สมพงษ์กัน และแฟนเธอก็เชื่อแม่ของเธอซะงั้น....เรื่องจริงกับนิยายบางครั้งไม่ต่างกันมากนัก โดยเฉพาะนิยายรักเรื่องนี้ ใครอ่านแล้วน้ำตาไม่ไหล แสดงว่าหัวใจคงทำด้วยหินจากต่างดาวแล้วล่ะ...เพราะนิยายเรื่องถนนสายหัวใจ ลึกซึ้ง ตรึงใจ กินใจ และศร้าสุดติ่งไปเลย โดยเฉพาะใครที่เคยแอบชอบเพื่อนตอนเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยล่ะก็ แม้จะเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้สิบผืนก็ยังไม่พอ
แม้เนื้อเรื่องจะเริ่มต้นได้พื้นๆ ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง พล็อตก็แค่เรื่องนางเอกห้าว กับพระเอกหล่อ แต่ทำไมนักเขียนสามารถทำให้นิยายเรื่องนี้ อยู่ในหัวใจและประทับใจผู้อ่านไม่รู้ลืม ถนนสายหัวใจจึงเป็นนิยายชั้นครูที่นักเขียนรุ่นใหม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง แถมตอนจบของเรื่อง ยังสามารถสอนให้ผู้อ่านได้คิดด้วยว่า ในบางครั้งชีวิตคนหากต้องการสิ่งไหนก็ควรจะยอมรับและเปิดใจออกมาก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

เชื่อว่าหลายคนคงอินไปกับนิยายอมตะนิรันดร์กาลประมาณสายโลหิต และแอบมีอารมณ์คิดว่าสมัยก่อนคงเคยเกิดในยุคนั้น บางคนอาจจินตนาการไปว่าเป็นหนึ่งในตัวละครในเรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ แน่นอนนี่คือฝีมือการเขียนชั้นครูของคุณโสภาค สุวรรณ ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ประจำปี 2556
นิยายแนวพีเรียดเรื่องนี้ อ่านแล้วชัดเจนเห็นรายละเอียดชีวิตในช่วงอยุธยาตอนปลาย ทำให้รู้สึกได้ว่าความรุ่งเรืองของกรุงเก่าอันยิ่งใหญ่ใกล้สู่จุดมืดมน...และยังถ่ายทอดให้เห็นความรักที่อ่อนหวาน ผ่านการดำเนินชีวิต และการรอคอย ของสาวอยุธยาผู้เข้มแข็ง นอกจากฉากรักอ่อนหวาน เข้าพระเข้านางระหว่างพี่ไกรกับดาวเรืองแล้วยังมีหลายแกหลายตอนสะเทือนต่อมน้ำตา และสร้างอารมณ์เต็มอิ่มปิติปรีดาเวลาชนะข้าศึก ถ้ามีดาบก็คงกระโดดเข้าไปในนิยาย แล้วช่วยอยุธยาทำศึกแน่นอน อ้อ!! บางทีอยากมีประตูวิเศษ แล้วแอบเอาระเบิดไปฝากพี่ไกรนะ คิดไปขนาดนั้นจริงๆ นั่นเพราะว่านิยายเรื่องนี้อ่านแล้วกระทบต่อมความรักชาติ รักแผ่นดินนั่นเอง
อ่านแล้วได้แง่คิดที่ดีมากๆ และทำให้เห็นถึงการแยกแยะเรื่องความรักได้อย่างชัดเจน เพราะรักของชายชาติทหารนั้นมีเพียงรักแท้คือรักชาติ ... และยกให้รักที่รองลงมาคือภรรยา เพราะฉะนั้นใครอยากได้ฉากรักหวือหวาแบบนิยายกุ๊กกิ๊กสมัยนี้ไม่มีปรากฏให้เห็นในสายโลหิต จะมีก็แต่การกระทำของผู้ชายที่สัญญาสิ่งใดไว้ก็ทำให้คนรักได้ และไม่เคยลืมคำสัญญา เพียงแต่ความรักชาติต้องมาก่อนเหนือสิ่งอื่นใด นางเองอย่างดาวเรืองเธอจึงเป็นนางเอกในดวงใจแม้จะอ่อนไหวแต่เข้าใจและรอคอยพระเอกด้วยหัวใจที่มีรักแท้

เชื่อว่าหลายคนคงอินไปกับนิยายอมตะนิรันดร์กาลประมาณสายโลหิต และแอบมีอารมณ์คิดว่าสมัยก่อนคงเคยเกิดในยุคนั้น บางคนอาจจินตนาการไปว่าเป็นหนึ่งในตัวละครในเรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ แน่นอนนี่คือฝีมือการเขียนชั้นครูของคุณโสภาค สุวรรณ ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ประจำปี 2556
นิยายแนวพีเรียดเรื่องนี้ อ่านแล้วชัดเจนเห็นรายละเอียดชีวิตในช่วงอยุธยาตอนปลาย ทำให้รู้สึกได้ว่าความรุ่งเรืองของกรุงเก่าอันยิ่งใหญ่ใกล้สู่จุดมืดมน...และยังถ่ายทอดให้เห็นความรักที่อ่อนหวาน ผ่านการดำเนินชีวิต และการรอคอย ของสาวอยุธยาผู้เข้มแข็ง นอกจากฉากรักอ่อนหวาน เข้าพระเข้านางระหว่างพี่ไกรกับดาวเรืองแล้วยังมีหลายแกหลายตอนสะเทือนต่อมน้ำตา และสร้างอารมณ์เต็มอิ่มปิติปรีดาเวลาชนะข้าศึก ถ้ามีดาบก็คงกระโดดเข้าไปในนิยาย แล้วช่วยอยุธยาทำศึกแน่นอน อ้อ!! บางทีอยากมีประตูวิเศษ แล้วแอบเอาระเบิดไปฝากพี่ไกรนะ คิดไปขนาดนั้นจริงๆ นั่นเพราะว่านิยายเรื่องนี้อ่านแล้วกระทบต่อมความรักชาติ รักแผ่นดินนั่นเอง
อ่านแล้วได้แง่คิดที่ดีมากๆ และทำให้เห็นถึงการแยกแยะเรื่องความรักได้อย่างชัดเจน เพราะรักของชายชาติทหารนั้นมีเพียงรักแท้คือรักชาติ ... และยกให้รักที่รองลงมาคือภรรยา เพราะฉะนั้นใครอยากได้ฉากรักหวือหวาแบบนิยายกุ๊กกิ๊กสมัยนี้ไม่มีปรากฏให้เห็นในสายโลหิต จะมีก็แต่การกระทำของผู้ชายที่สัญญาสิ่งใดไว้ก็ทำให้คนรักได้ และไม่เคยลืมคำสัญญา เพียงแต่ความรักชาติต้องมาก่อนเหนือสิ่งอื่นใด นางเองอย่างดาวเรืองเธอจึงเป็นนางเอกในดวงใจแม้จะอ่อนไหวแต่เข้าใจและรอคอยพระเอกด้วยหัวใจที่มีรักแท้

ชอบพล็อตเรื่องรอยจำในดวงใจมากๆ แม้เรื่องโคลนนิ่งจะเก่าไปแล้ว แต่ก็ยังเป็นเรื่องที่ไกลตัวมากสำหรับการโคลนนิ่งสมอง และผู้แต่งสามารถแต่งได้น่าอ่านสลับซับซ้อน คาดเดาได้ยากพอสมควร พออ่านแล้วตอนแรกก็คิดว่าเข้าใจถูกแล้วนะว่าตัวจริงคือใคร แต่พอเปิดอ่านอีกหน้าก็สับสน เอ๊ะ!! เข้าใจผิดอีกแล้ว ก็เลยตื่นเต้นไปกับการคาดเดาและค้นหาความจริง ...เปิดเรื่องโดยมีนางเอกคือ "นิดา" นักศึกษาสาวที่เจอกับอุบัติเหตุในเดือนมีนาคม แต่พอเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็กลายเป็นเดือนพฤศจิกายนไปซะงั้น และพบว่าทุกสิ่งอย่างรอบตัวเปลี่ยนไป แถมเธอกลายเป็นผู้หญิงอีกคนที่ชื่อว่าแพรวไพลิน สมองของเธอนั้นสับสนจนตัวเธอเองก็ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเธอคือใครกันแน่ เพราะอะไรๆ ที่เธอจำได้ เช่น เบอร์โทรศัพท์ หอพัก ที่เคยอยู่ กลับไม่ตรงและไม่ถูกต้อง จนบางครั้งทำให้เธอคิดว่าเธอคือแพรวไพลินจริงๆ เพราะสิ่งที่ตอกย้ำและทำให้เธอคิดว่าตัวตนจริงๆ ของเธอก็คือแพรวไพลิน นั่นคือความรู้สึกที่เธอมีต่อรอยภพซึ่งเป็นคู่หมั้นของแพรวไพลิน...แต่พอเธออยากจะยอมรับความจริง “อกนิษฐ์” กลับเข้ามาตอกย้ำให้เธอคิดว่าเรื่องราวของเธอนั้นเกี่ยวกับการโคลนนิ่งสมองของผู้หญิงสองคน และตัวตนจริงๆ ของเธอคือนิดา

แน่นอนว่าแนววิทยาศาสตร์ปนรักๆ ใคร่ๆ แบบนี้ ทั้งสนุก ทั้งได้ลุ้นว่า อะไรจริง อะไรเท็จ อ่านสนุก และได้คาดเดาเหตุการณ์ตลอดเวลาจนบางครั้งอยากจะเปิดอ่านตอนจบให้รู้แล้วรู้รอดไปว่ามันคืออะไร อิอิ!! แต่ขอย้ำว่า...ถึงอย่างๆ ไร ค้องอ่านตามขั้นตอนค่อยๆ เปิดไปทีละหน้าจะสนุกกว่าเปิดดูตอนจบนะรับรองได้เลย

ชอบพล็อตเรื่องรอยจำในดวงใจมากๆ แม้เรื่องโคลนนิ่งจะเก่าไปแล้ว แต่ก็ยังเป็นเรื่องที่ไกลตัวมากสำหรับการโคลนนิ่งสมอง และผู้แต่งสามารถแต่งได้น่าอ่านสลับซับซ้อน คาดเดาได้ยากพอสมควร พออ่านแล้วตอนแรกก็คิดว่าเข้าใจถูกแล้วนะว่าตัวจริงคือใคร แต่พอเปิดอ่านอีกหน้าก็สับสน เอ๊ะ!! เข้าใจผิดอีกแล้ว ก็เลยตื่นเต้นไปกับการคาดเดาและค้นหาความจริง ...เปิดเรื่องโดยมีนางเอกคือ "นิดา" นักศึกษาสาวที่เจอกับอุบัติเหตุในเดือนมีนาคม แต่พอเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็กลายเป็นเดือนพฤศจิกายนไปซะงั้น และพบว่าทุกสิ่งอย่างรอบตัวเปลี่ยนไป แถมเธอกลายเป็นผู้หญิงอีกคนที่ชื่อว่าแพรวไพลิน สมองของเธอนั้นสับสนจนตัวเธอเองก็ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเธอคือใครกันแน่ เพราะอะไรๆ ที่เธอจำได้ เช่น เบอร์โทรศัพท์ หอพัก ที่เคยอยู่ กลับไม่ตรงและไม่ถูกต้อง จนบางครั้งทำให้เธอคิดว่าเธอคือแพรวไพลินจริงๆ เพราะสิ่งที่ตอกย้ำและทำให้เธอคิดว่าตัวตนจริงๆ ของเธอก็คือแพรวไพลิน นั่นคือความรู้สึกที่เธอมีต่อรอยภพซึ่งเป็นคู่หมั้นของแพรวไพลิน...แต่พอเธออยากจะยอมรับความจริง “อกนิษฐ์” กลับเข้ามาตอกย้ำให้เธอคิดว่าเรื่องราวของเธอนั้นเกี่ยวกับการโคลนนิ่งสมองของผู้หญิงสองคน และตัวตนจริงๆ ของเธอคือนิดา

แน่นอนว่าแนววิทยาศาสตร์ปนรักๆ ใคร่ๆ แบบนี้ ทั้งสนุก ทั้งได้ลุ้นว่า อะไรจริง อะไรเท็จ อ่านสนุก และได้คาดเดาเหตุการณ์ตลอดเวลาจนบางครั้งอยากจะเปิดอ่านตอนจบให้รู้แล้วรู้รอดไปว่ามันคืออะไร อิอิ!! แต่ขอย้ำว่า...ถึงอย่างๆ ไร ค้องอ่านตามขั้นตอนค่อยๆ เปิดไปทีละหน้าจะสนุกกว่าเปิดดูตอนจบนะรับรองได้เลย

พูดถึงนักเขียนก่อนเลยนะคะ บอกได้เลยว่าที่หยิบเล่มนี้มาอ่านก็เพราะคุณซ่อนกลิ่น เป็นนักเขียนในดวงใจคนหนึ่งเลย ตอนอ่านเล่มแรกๆ ของคุณซ่อนกลิ่น ก็ยังหลงคิดว่าเป็นสาวหวาน แต่ไหงคุณซ่อนกลิ่นกลายเป็นหนุ่มวิศวะไปได้ ... แม้จะรู้ว่านักเขียนนิยายรักเป็นชายทั้งแท่ง ก็ยังอยากติดตามอยู่ค่ะ มาถึงเรื่องเชลยแค้น พล็อตเรื่องประหลาดแต่เก๋ค่ะ ชายสูงศักดิ์กับหญิงอ้วนฉุ กลับกลายเป็นชายตกอับกับ"แพรวพรรณราย" หุ่นเป๊ะ ไปได้ ชีวิตนี่มหัศจรรย์ไม่สามารถคาดฝันได้จริงๆ
หม่อมราชวงค์ ภูวนาท หม่อมผู้สูงศักดิ์กลายเป็นหนี้พนันไว้กว่า 20ล้าน ไปได้อย่างไร...แพรวพรรณราย เธอยังจะรักหนุ่มตกอับที่เป็นรักแรกของเธออยู่หรือเปล่า ในเมื่อเขาเคยประจานเธอซะมากมาย...เพราะรักหรือแค้นกันแน่ ที่มีสัญญาทาสว่าเขาจะต้องแต่งงานกับหล่อนภายใน 1 ปี เชื่อฟังคำสั่ง ห้ามเถียง มิเช่นนั้นจะถูกนักเลงหมายเอาชีวิต และสูญเสียวังเก่าสมบัติชิ้นสุดท้าย ส่วนเหตุผลที่แพรวพรรณรายจำใจนางเอกแต่งงานเพราะอยากให้พ่อที่นอนป่วยอยู่ของเธอหมดห่วง (แท้จริงแล้วอาจเป็นเหตุผลลวงๆ ก็ได้ หุหุ)
แม้นิยายจะหนามาก 402 หน้าแน่ะ แต่อยากบอกว่าชอบมากๆ เขียนไปได้ไง ตบจูบ ซี๊ดซ๊าด รุนแรงเกินห้ามใจ แต่พระเอกโหดเหมือนกันนะ ไม่แพ้นางเอกเลย แอบชอบนิสัยแกร่งๆ เก๋ ๆ ของนางเอกมาก อยากรวย อยากเก่งแบบนางเอกจัง ส่วนนางอิจฉา หม่อมราชวงค์อาทิตยา ก็อิจฉาได้น่ารัก เติมรสชาติของนิยายเรื่องนี้ให้จัดจ้านขึ้น ส่วนตัวประกอบอย่างคมสันต์และคมกริช ก็เป็นเครื่องเคียงได้ตลกขบขันทีเดียว…สรุปเลยว่าถ้าเปรียบนิยาย “เชลยแค้น” เป็นอาหารล่ะก็คงจะเป็นเมนู “ต้มยำ” รสจัดจ้าน ใครได้เปิดอ่านจะหยุดไม่ได้เลยทีเดียว

พูดถึงนักเขียนก่อนเลยนะคะ บอกได้เลยว่าที่หยิบเล่มนี้มาอ่านก็เพราะคุณซ่อนกลิ่น เป็นนักเขียนในดวงใจคนหนึ่งเลย ตอนอ่านเล่มแรกๆ ของคุณซ่อนกลิ่น ก็ยังหลงคิดว่าเป็นสาวหวาน แต่ไหงคุณซ่อนกลิ่นกลายเป็นหนุ่มวิศวะไปได้ ... แม้จะรู้ว่านักเขียนนิยายรักเป็นชายทั้งแท่ง ก็ยังอยากติดตามอยู่ค่ะ มาถึงเรื่องเชลยแค้น พล็อตเรื่องประหลาดแต่เก๋ค่ะ ชายสูงศักดิ์กับหญิงอ้วนฉุ กลับกลายเป็นชายตกอับกับ"แพรวพรรณราย" หุ่นเป๊ะ ไปได้ ชีวิตนี่มหัศจรรย์ไม่สามารถคาดฝันได้จริงๆ
หม่อมราชวงค์ ภูวนาท หม่อมผู้สูงศักดิ์กลายเป็นหนี้พนันไว้กว่า 20ล้าน ไปได้อย่างไร...แพรวพรรณราย เธอยังจะรักหนุ่มตกอับที่เป็นรักแรกของเธออยู่หรือเปล่า ในเมื่อเขาเคยประจานเธอซะมากมาย...เพราะรักหรือแค้นกันแน่ ที่มีสัญญาทาสว่าเขาจะต้องแต่งงานกับหล่อนภายใน 1 ปี เชื่อฟังคำสั่ง ห้ามเถียง มิเช่นนั้นจะถูกนักเลงหมายเอาชีวิต และสูญเสียวังเก่าสมบัติชิ้นสุดท้าย ส่วนเหตุผลที่แพรวพรรณรายจำใจนางเอกแต่งงานเพราะอยากให้พ่อที่นอนป่วยอยู่ของเธอหมดห่วง (แท้จริงแล้วอาจเป็นเหตุผลลวงๆ ก็ได้ หุหุ)
แม้นิยายจะหนามาก 402 หน้าแน่ะ แต่อยากบอกว่าชอบมากๆ เขียนไปได้ไง ตบจูบ ซี๊ดซ๊าด รุนแรงเกินห้ามใจ แต่พระเอกโหดเหมือนกันนะ ไม่แพ้นางเอกเลย แอบชอบนิสัยแกร่งๆ เก๋ ๆ ของนางเอกมาก อยากรวย อยากเก่งแบบนางเอกจัง ส่วนนางอิจฉา หม่อมราชวงค์อาทิตยา ก็อิจฉาได้น่ารัก เติมรสชาติของนิยายเรื่องนี้ให้จัดจ้านขึ้น ส่วนตัวประกอบอย่างคมสันต์และคมกริช ก็เป็นเครื่องเคียงได้ตลกขบขันทีเดียว…สรุปเลยว่าถ้าเปรียบนิยาย “เชลยแค้น” เป็นอาหารล่ะก็คงจะเป็นเมนู “ต้มยำ” รสจัดจ้าน ใครได้เปิดอ่านจะหยุดไม่ได้เลยทีเดียว

ความรัก มีนิยามของตัวเอง...และไม่เคยเปลี่ยนแปลง “บ้านของหัวใจ” ชื่อนิยายที่ตรงตัว และชัดเจน หากเปรียบหัวใจเป็นบ้าน ใครๆ ก็อยากให้บ้านหลังนั้น อบอุ่นน่าอยู่ สวยงาม ตามภาพที่จินตนาการไว้ แต่บ้านของหัวใจหลังนี้ กลายเป็นบ้านร้าง….เหตุเพราะเจ้าของบ้านคือ ”ป้าเรณู” ที่เคยผิดหวังจากความรัก ทำให้คุณป้าวัยเกินห้าสิบคนนี้มีความทรงจำในชีวิตหายไป สิ่งที่คุณป้าจำได้มีเพียงสิ่งเดียวคือบ้านหลังเก่าที่เคยตั้งใจจะสร้างเป็นเรือนหอไว้อยู่กับคนรักของคุณป้า ... ด้วยความรักและความสัมพันธ์ในครอบครัวทำให้หลานสาวของคุณป้าคือเกวลิน ทำการตกแต่งบ้านร้างให้สดชื่นอีกครั้งด้วยการจ้าง เอกบดินทร์ ที่มาทำหน้าที่ตกแต่งความสวยงามของบ้าน...สุดท้ายเอกบดินทร์ก็กลายเป็นคนออกแบบตกแต่งหัวใจให้เกวลินด้วย แต่เส้นทางแห่งรักไม่ได้สวยหรูเสมอไป เมื่อพ่อของเอกบดินทร์คือคนใจร้ายที่ทำให้ปาเรณูของเกวลินต้องป่วยและกลายเป็นคนความจำเสื่อม
แค่ได้ยินชื่อเรื่องบ้านของหัวใจ...ก็ทำให้เข้าใจได้ว่านิยายเรื่องนี้แสนอบอุ่นและมีความรักห้อมล้อมไปในทุกตัวอักษร เนื้อหานั้นจับต้องได้ เขียนได้น่าอ่านจนวางไม่ลง เพราะอยากรู้เหตุผลว่าทำไมพ่อของเอกบดินทร์จึงดูใจร้ายจัง ทั้งๆ ที่เอกบดินทร์ดูเป็นพระเอกที่หาได้ยากยิ่งในปัจจุบัน
ส่วนบทของเกวลินซึ่งเป็นนางเอกนั้น เขียนได้น่ารักและตรงใจ เพราะเธอเป็นผู้หญิงทั่วๆ ไปที่มีอารมณ์ป่วงบ้างเป็นบางเวลา นิยายเรื่องนี้ให้ข้อคิดในเรื่องความรักและความรับผิดชอบ ความผิดพลาดของผู้ชายในบางครั้ง อาจส่งผลให้คนหลายคนเสียใจ อย่างยาวนาน...สรุปว่าใครชอบแนวอบอุ่น ดราม่าเล็กๆ แต่รักเดียวใจเดียวต้องไม่พลาด หามาอ่านโดยเร็ว

ความรัก มีนิยามของตัวเอง...และไม่เคยเปลี่ยนแปลง “บ้านของหัวใจ” ชื่อนิยายที่ตรงตัว และชัดเจน หากเปรียบหัวใจเป็นบ้าน ใครๆ ก็อยากให้บ้านหลังนั้น อบอุ่นน่าอยู่ สวยงาม ตามภาพที่จินตนาการไว้ แต่บ้านของหัวใจหลังนี้ กลายเป็นบ้านร้าง….เหตุเพราะเจ้าของบ้านคือ ”ป้าเรณู” ที่เคยผิดหวังจากความรัก ทำให้คุณป้าวัยเกินห้าสิบคนนี้มีความทรงจำในชีวิตหายไป สิ่งที่คุณป้าจำได้มีเพียงสิ่งเดียวคือบ้านหลังเก่าที่เคยตั้งใจจะสร้างเป็นเรือนหอไว้อยู่กับคนรักของคุณป้า ... ด้วยความรักและความสัมพันธ์ในครอบครัวทำให้หลานสาวของคุณป้าคือเกวลิน ทำการตกแต่งบ้านร้างให้สดชื่นอีกครั้งด้วยการจ้าง เอกบดินทร์ ที่มาทำหน้าที่ตกแต่งความสวยงามของบ้าน...สุดท้ายเอกบดินทร์ก็กลายเป็นคนออกแบบตกแต่งหัวใจให้เกวลินด้วย แต่เส้นทางแห่งรักไม่ได้สวยหรูเสมอไป เมื่อพ่อของเอกบดินทร์คือคนใจร้ายที่ทำให้ปาเรณูของเกวลินต้องป่วยและกลายเป็นคนความจำเสื่อม
แค่ได้ยินชื่อเรื่องบ้านของหัวใจ...ก็ทำให้เข้าใจได้ว่านิยายเรื่องนี้แสนอบอุ่นและมีความรักห้อมล้อมไปในทุกตัวอักษร เนื้อหานั้นจับต้องได้ เขียนได้น่าอ่านจนวางไม่ลง เพราะอยากรู้เหตุผลว่าทำไมพ่อของเอกบดินทร์จึงดูใจร้ายจัง ทั้งๆ ที่เอกบดินทร์ดูเป็นพระเอกที่หาได้ยากยิ่งในปัจจุบัน
ส่วนบทของเกวลินซึ่งเป็นนางเอกนั้น เขียนได้น่ารักและตรงใจ เพราะเธอเป็นผู้หญิงทั่วๆ ไปที่มีอารมณ์ป่วงบ้างเป็นบางเวลา นิยายเรื่องนี้ให้ข้อคิดในเรื่องความรักและความรับผิดชอบ ความผิดพลาดของผู้ชายในบางครั้ง อาจส่งผลให้คนหลายคนเสียใจ อย่างยาวนาน...สรุปว่าใครชอบแนวอบอุ่น ดราม่าเล็กๆ แต่รักเดียวใจเดียวต้องไม่พลาด หามาอ่านโดยเร็ว

นิยายไทยที่โรแมนติกลึกซึ้งในปัจจุบันนั้นหาอ่านได้อยากมาก หากใครต้องการความหวานและอยากดื่มด่ำล้ำลึก กับคำพูด บรรยากาศ และความงดงามของความรัก ไม่ว่าจะเป็นนักอ่านรุ่นใหญ่หรือน้องใหม่หัดอ่าน ต้องไม่พลาดที่จะเปิดอ่านเล่มนี้...ดั่งดวงหฤทัย บทประพันธ์ของ ลักษณวดี (นามปากกาของ คุณหญิงวิมล ศิริไพบูลย์ หรือ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ) สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม แน่นอนผลงานชั้นครูเช่นนี้ มีโครงเรื่องที่ชวนฝันเป็นอย่างยิ่ง เปิดเรื่องเกี่ยวกับประเทศสมมุติที่แสนสวย 3 ประเทศ คือ แคว้นกาสิก แคว้นพันธุรัฐ และแคว้นทานตะ ผูกเรื่องได้อย่างสมจริง อ่านแล้วทำให้เห็นภาพชัดในความขัดแย้งลึกๆ ระหว่างความรักและบ้านเมือง

เนื้อเรื่องชวนติดตามจนวางไม่ลงเมื่อเจ้าหญิงมณิสราแห่งทานตะ เดินทางเพื่อไปอภิเษกสมรสกับเจ้าหลวงรังสิมันตร์แห่งกาสิกตามข้อตกลงทางการเมือง แต่เจ้าหญิงมณิสราได้หลบหนีขบวนเข้ามายังแคว้นพันธุรัฐเพราะข่าวลือเรื่องนิสัยของเจ้าหลวงแห่งกาสิก การหนีอภิเษกในครั้งนี้ทางเจ้าชายทุติยธรแห่งพันธุรัฐได้นำเสด็จเจ้าหญิงมณิสราไปพักที่พระตำหนักป้อมปืนของพันธุรัฐ เหตุการณ์สุดตื่นเต้นเมื่อเจ้าหญิงทรรศิกาแห่งพันธุรัฐซึ่งเป็นพระขนิษฐาของเจ้าชายทุติยธรทราบข่าว เจ้าหญิงร้อนใจยิ่งนักรีบเดินทางไปพระตำหนักป้อมปืน แต่ระหว่างทางได้ถูกเจ้าหลวงรังสิมันตร์แห่งกาสิกลักพาตัวไป จนทำให้เกิดความใกล้ชิดขึ้นระหว่างเจ้าหลวงรังสิมันตร์และเจ้าหญิงทรรศิกาผู้เป็นเชลย

บอกได้คำเดียวว่าประทับใจทุกคำพูด แถมใครชอบกลอนหวานๆ ต้องไม่ลืมบทนี้แน่นอน


“เธอมิใช่สายน้ำ...แต่เธอเย็นฉ่ำชื่นหวาน
เธอมิใช่ลำธาร...แต่เธอไหลผ่านเนื้อหัวใจ
ความรัก...เสลาสลัก สวยใส
งามใดเล่า งามใด เทียบได้งดงาม

ความรัก...จรดลึกในความทรงจำ”

แม้นิยายเรื่องนี้จะมีคำราชาศัพท์แทรกอยู่ตลอดเพราะเป็นนิยายแนวเจ้าชายเจ้าหญิง แต่ก็อ่านไม่ยาก ด้วยฝีมือของผู้เขียนที่แทรกความหวานไว้เกือบทุกตัวอักษรจนทำให้ลืมคำราชาศัพท์ไปเลย และที่น่ารักแถมไม่ล้าสมัยก็เพราะนิสัยของตัวละครอย่างเจ้าหลวงรังสิมันตร์ ที่ดูภายนอกนั้นเย็นชา แต่จริงๆ แล้วแสนซึ้ง ส่วนเจ้าหญิงทรรศิกาก็เป็นนางเอกที่ไว้ตัวแต่ซ่อนความน่ารักไว้อย่างมากมาย

นิยายเรื่องนี้ไม่เหมือนนิยายเรื่องไหนเลย เพราะมีเสน่ห์เหลือร้ายกับการบรรยายภาพแคว้นต่างๆ ที่สมมุตขึ้นให้เห็นภาพชัดจนอยากจะเดินทางเข้าไปในนิยายเพื่อตามหาฉากรักที่สวยงามของพระเอกและนางเอก

บอกได้คำเดียวว่าโรแมนติกจนวางไม่ลง...คอนิยายทั้งหลายต้องหามาอ่านสักครั้งในชีวิต

นิยายไทยที่โรแมนติกลึกซึ้งในปัจจุบันนั้นหาอ่านได้อยากมาก หากใครต้องการความหวานและอยากดื่มด่ำล้ำลึก กับคำพูด บรรยากาศ และความงดงามของความรัก ไม่ว่าจะเป็นนักอ่านรุ่นใหญ่หรือน้องใหม่หัดอ่าน ต้องไม่พลาดที่จะเปิดอ่านเล่มนี้...ดั่งดวงหฤทัย บทประพันธ์ของ ลักษณวดี (นามปากกาของ คุณหญิงวิมล ศิริไพบูลย์ หรือ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ) สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม แน่นอนผลงานชั้นครูเช่นนี้ มีโครงเรื่องที่ชวนฝันเป็นอย่างยิ่ง เปิดเรื่องเกี่ยวกับประเทศสมมุติที่แสนสวย 3 ประเทศ คือ แคว้นกาสิก แคว้นพันธุรัฐ และแคว้นทานตะ ผูกเรื่องได้อย่างสมจริง อ่านแล้วทำให้เห็นภาพชัดในความขัดแย้งลึกๆ ระหว่างความรักและบ้านเมือง

เนื้อเรื่องชวนติดตามจนวางไม่ลงเมื่อเจ้าหญิงมณิสราแห่งทานตะ เดินทางเพื่อไปอภิเษกสมรสกับเจ้าหลวงรังสิมันตร์แห่งกาสิกตามข้อตกลงทางการเมือง แต่เจ้าหญิงมณิสราได้หลบหนีขบวนเข้ามายังแคว้นพันธุรัฐเพราะข่าวลือเรื่องนิสัยของเจ้าหลวงแห่งกาสิก การหนีอภิเษกในครั้งนี้ทางเจ้าชายทุติยธรแห่งพันธุรัฐได้นำเสด็จเจ้าหญิงมณิสราไปพักที่พระตำหนักป้อมปืนของพันธุรัฐ เหตุการณ์สุดตื่นเต้นเมื่อเจ้าหญิงทรรศิกาแห่งพันธุรัฐซึ่งเป็นพระขนิษฐาของเจ้าชายทุติยธรทราบข่าว เจ้าหญิงร้อนใจยิ่งนักรีบเดินทางไปพระตำหนักป้อมปืน แต่ระหว่างทางได้ถูกเจ้าหลวงรังสิมันตร์แห่งกาสิกลักพาตัวไป จนทำให้เกิดความใกล้ชิดขึ้นระหว่างเจ้าหลวงรังสิมันตร์และเจ้าหญิงทรรศิกาผู้เป็นเชลย

บอกได้คำเดียวว่าประทับใจทุกคำพูด แถมใครชอบกลอนหวานๆ ต้องไม่ลืมบทนี้แน่นอน


“เธอมิใช่สายน้ำ...แต่เธอเย็นฉ่ำชื่นหวาน
เธอมิใช่ลำธาร...แต่เธอไหลผ่านเนื้อหัวใจ
ความรัก...เสลาสลัก สวยใส
งามใดเล่า งามใด เทียบได้งดงาม

ความรัก...จรดลึกในความทรงจำ”

แม้นิยายเรื่องนี้จะมีคำราชาศัพท์แทรกอยู่ตลอดเพราะเป็นนิยายแนวเจ้าชายเจ้าหญิง แต่ก็อ่านไม่ยาก ด้วยฝีมือของผู้เขียนที่แทรกความหวานไว้เกือบทุกตัวอักษรจนทำให้ลืมคำราชาศัพท์ไปเลย และที่น่ารักแถมไม่ล้าสมัยก็เพราะนิสัยของตัวละครอย่างเจ้าหลวงรังสิมันตร์ ที่ดูภายนอกนั้นเย็นชา แต่จริงๆ แล้วแสนซึ้ง ส่วนเจ้าหญิงทรรศิกาก็เป็นนางเอกที่ไว้ตัวแต่ซ่อนความน่ารักไว้อย่างมากมาย

นิยายเรื่องนี้ไม่เหมือนนิยายเรื่องไหนเลย เพราะมีเสน่ห์เหลือร้ายกับการบรรยายภาพแคว้นต่างๆ ที่สมมุตขึ้นให้เห็นภาพชัดจนอยากจะเดินทางเข้าไปในนิยายเพื่อตามหาฉากรักที่สวยงามของพระเอกและนางเอก

บอกได้คำเดียวว่าโรแมนติกจนวางไม่ลง...คอนิยายทั้งหลายต้องหามาอ่านสักครั้งในชีวิต